10.05.2014

Skończyło się dla mnie coś,co nawet było ważne.

Nie, to nie była miłość.

Ale to było zauroczenie.

Przyzwyczajenie.

Zmieniłam się,

oddałam wszystko jednej osobie,

oddałam siebie.

Codzienne spotkania.

Codzienne rozmowy.

Nawet jeśli jej nie zależało na tym,

to pomogła mi po śmierci moich bliskich.

Kiedy nie było nikogo, ona była.

Ciężko mi teraz będzie się odzwyczaić.

Nie widywać.

Nie przytulać.

Dlaczego gdy zacznie mi na kimś zależeć, to ta osoba ucieka?

Dlaczego zostawia?

Mnie na pastwę losu.

Sama dla siebie jestem niebezpieczna.
Ona to wiedziała.

Czuję się jakby ktoś umarł.

Czuję się źle.

Czuję się zazdrosna.

Czuję się źle.

Czuję, że mi serce pęka.

Może nie traktowałam jej jak swojej kobiety,

ale jak przyjaciółkę.

Którą straciłam.

Jest mi bardzo ciężko.