Ania

Przepraszam nie mogę Cię nie nienawidzić, tak smacznie jest zlizywać z ust co dnia smak zemsty, czuć na skórze dreszcz chłodu ,gęsią skórkę strachu w Twoich oczach, że nie zaiskrzy ciepło już w nich. Cholernie wietrznie jest ostatnimi dniami jakoś ciężko mi Cię dosłyszeć pośród tych szumów, w mojej głowie dudni szaleńczy rytm pogoni, tętno mam skoczniejsze pulsuje mi w skroni, w której dawno nie ma już Cię. Pożarłam Cię na przystawkę wraz z opakowaniem ,Twoim niewinnym udawaniem, że przecież wszystko jest oK. Tymczasem polewam Cię kwasem śliwkowym w kompocie do którego na własne życzenie wpadłeś fioletem zabarwiwszy mą krew,fiolką przemyconą wśród zaklęć fałszywych. Teraz kaleczyć się będziesz jej pustym szkłem, i marzyć będziesz by choć kropla pozostała jeszcze dla Ciebie. Ale ja piłam łapczywie do dna, więc Ty uschniesz jesiennie beze mnie,próbując wzburzyć znowu mą krew.