Nie potrafię określić, czym tak naprawdę jest miłość. Nigdy czegoś takiego nie czułam. Przez moją głowę przepływały różne uczucia: euforia, podniecenie, żądza zemsty, smutek, ból... Ale nigdy coś, co mogłabym nazwać MIŁOŚCIĄ. Gdy tak patrzę na zakochane osoby, jak bardzo cieszą się swoją obecnością, bliskością i błachymi sprawami, myślę, że dla nich właśnie to jest miłość. Chociaż niekoniecznie. Może to być po prostu zauroczenie, uwielbienie drugiej osoby. Sądzę, że miłość to chęć podzielenia się wszystkim z ta osobą jak z przyjacielem, chęć czucia się bezpiecznie jak w ramionach superbohatera, jakim był dla nas tata, gdy mieliśmy pięć lat, chęć bliskości w sposób jaki widzimy na filmach, chęć przeżycia tego wszystkiego, co sprawia niesamowitą przyjemność i daje nam pełną satysfakcję z codziennych spraw, które nagle stają się najwspanialszymi momentami, bo są związane właśnie z TĄ osobą. Myślę również, że miłość to odkrywanie wciąż na nowo drugiej osoby, i pomimo niepowodzeń- budowanie wciąż narastającego uczucia.