Pamiętam, kiedy go poznałam. To było tak oczywiste, że jest dla mnie tym jedynym... 

Obydwoje od razu to wiedzieliśmy. I gdy lata mijały, wszystko stawało się trudniejsze - stawialiśmy czoła większej ilości wyzwań.

Błagałam go, by został. By spróbował przypomnieć sobie co mieliśmy na samym początku.

Był charyzmatyczny, magnetyczny i elektryzujący, wszyscy to wiedzieli. Kiedy wchodził do pokoju, głowy wszystkich kobiet zwracały się w jego stronę, wszyscy przystawali by z nim porozmawiać. 

Był jak hybryda, mix człowieka, który nie mógł się powstrzymać.

Zawsze sądziłam, że pogubił się między byciem dobrym człowiekiem, a przegapieniem możliwości, jakie życie mogło zaoferować tak imponującemu człowiekowi, jak on. 

I w ten sposób go rozumiałam i kochałam. Kochałam go. Kochałam go. Kochałam go. I nadal go kocham. Kocham go.