.

Hej, hej ! Wydział karny sądu jest naprawdę bardzo fajny ! Mają dużo bardzo fajnych akt, które trzeba zszywać, porządkowywać. Mają nawet drabinę, z której prawie zleciałam. Mają też Pana Pawła, który co chwilę powtarza " Pierdolę to." oraz rzuca we mnie groszkami. Mają nawet ksero, którego użyłam dziś 121 razy. Liczyłam z nudów ! Posiadam też własne biurko, które odebrano mi po 3 minutach. Jest tez Pani sędzina, która wchodząc do sali sieje taki nieporządek, i ciszę że nie wiem jak to opisać. Natomiast jak wyjdzie da się słyszeć "głupia kurwa". Dokładnie tak. Jest też pani, która chciała poczęstować mnie kebabem, a kiedy powiedziałam jej, że nie jadam  mięsa, zjechała mnie wzrokiem jakbym sama była smakowitym kebabem. Jest też Pani Hipiska, która chyba nazywa się Jola. Jest moją 'patronką". Jest w porządku. Na prawdę.

A tak na serio, to chyba tęsknie juz za szkołą :(

Opisałabym tu najchętniej o tym, co się ze mną dzieje, ale to nie jest dobry pomysł.Za dużo was tu jest. A nie chce kolejny raz wywlekać swoje problemy na jakieś stronce. Dziś musiałam wyglądać na prawdę na skopaną, bo nawet moja siostra przyszła do mnie ze swoim ukochanym kubkiem -którego nikt nie może nawet dotkąć!- i z moim ukochanym napojem. Wręczyła mi go i powiedziała:
-Jesteś moją najlepszą siostrą.- po czym przytuliła mnie mocno i wyszła, a ja siedziałam trzymając kubek i nie wiedząc zbytnio co zrobić. Doszłam w swoim życiu do takiego momentu, że ludzie nazwali by go ślepą uliczką. Nie mogę się cofnąc, bowiem spaliłam za sobą wszystkie mosty. Nie mogę iść dalej, gdyż przede mną roztacza się przepaść. Kurwa. Pogubiłam się. Jest mi tak strasznie smutno dziś. Zastanawia mnie, czy ludzie na prawdę chcą wiedzieć jak się mam, kiedy o to pytają. A może próbują być uprzejmi? Może następnym razem, zamiast "dziękuje, w porządku" odpowiem prawdę? Że jestem wkurzona na świat? Że czuje się samotna? Potem dodam, jak bardzo wkurzają mnie składane deklaracje, których nikt nie dotrzymuje. Poskarzę się na ból, który mnie dobija. Dodam, że czekam tylko na to, aż moje życie się skończy. Odpowiecie mi wtedy : " oo. To świetnie" bo zawsze tak odpowiadacie. Wrócicie do domu, odrobicie lekcje, pouczycie się, albo wyjdziecie na spacer z setną najważniejszą osobą na świecie. I to wszytsko w czasie, kiedy ja nadal będe się zastanawiała jaką bluzkę ubrać na spotkanie z prawdziwym przyjacielem. Którego i tak na dodatek nie mam. Zamknełam na chwilę oczy, bo pieczenie w kącikach oczu staje się niebezpieczne, a nie chce po raz setny tego dnia zmoczyć policzków. Przygniata mnie bezsilność, a słońce w moim zyciu już dawno zaszło. To nie jest normalny ból, nie jest on porównywalny z tym fizycznym. Na niego nie ma tabletki, nie ma sposobu by się go pozbyć. On tkwi we  mnie i oddziałuje tak silnie, że nie mogę oddychać. Rozprzestrzenia się w całej mojej osobie i nie moge przez to normalnie funkcjonować. Ale co Ty tam wiesz..

Dziękuje Ci, kochana Marto, za wczoraj. To był jeden z tych nielicznych dni ostatnich czasów, które zaliczam do mega uddanych. Komedia była przednia. Płakałam ze śmiechu. Miło, prawda?

"Za 1000 lat wszyscy będziemy umierać śmiercią samobójczą

Za 10000 lat wszyscy będą przekonani, że nie ma innej formy śmierci

^{edit. o kurwa. Cofnięto mi patent, za nieprzestrzeganie zasad. Własnie dostałam telefon. WTF?! ; / NIE!! To nie możiwe. Tylko nie to. Kurwa mać. <Mistrzu, jesli możesz nie pytaj o to czy przeklinam <prosi> >}