...

Adik... kochany mój bracie..

to nie doopisaia co teraz czuje...
tęsknota, zawiedzenie, smutek , żal i ból? nie. Czuje radość . Radość , że komuś się udaje. Przecież wiem , że zawsze marzyłeś o tej podróży po ameryce .. I naprawde cieszę się , że twoje marzenie moze sie spelnic, nawet jelsi kosztowalaby mnie to mnostwo samotynch wieczorow i dni... I do kogo ja teraz bede miala dzwonic o 3 w nocy w wyznaniem : " boje się... widzę pająka "
no komu ? komu ? Ale przeciez istnieją telefony, koomputery prawda ? prawda? fakt , ze nie bede cie miala na wyciagniecie dloni , to nie prawda. Bede miala cie nawet blizej niz to sie wszystkim wydaje . Bo serce mam bardzo blisko siebie, i pamiec tez... a wiec i ciebie tez ;)
wczoraj nie powiedzialam ci "żegnaj" bo wiem, ze żegnaj to słowo ktore pojawia sie w pozegnaniach na zawsze. A przeciez ty wrocisz xD za rok, lub dwa, i wtedy pojdziesz na studia - ale wrocisz ;))
naprawde, nie jest mi przykro .
i wiesz co ? wierze, że uda ci sie wkoncu znalezc te jedyną. Agaty- i tak nie lubilam xD nie zaslugiwala na ciebie xD
korzystając z okazji, chcialabym ci podziekowac .
Za to, że czułam sie bezpieczna przy tobie, ze wiedzialam ze moglam < moge! > na ciebie liczyc, i ze ...ze poprostu byles.. i jestes.. i bedziesz...
I takie male wtrącenie , do ludzi - nie ! Adik nie jest, nie bedzie moim chlopakiem . My to praktycznie jak brat i siostra . A chłopaka to ja już mam, którego strasznie kocham i strasznie jestem z nim szczęśliwa, więc proszę o nie wymyslanie niestworzonych historii. Dziękuje . ;*

Adik, nie żegnajmy się . Dozobaczenia przyjacielu ;*