Ostatnio dużo tęsknie a za tymi Paniami to już w ogóle

Licencjat się pisze, dla niektórych to pikuś, a mnie kosztuje on bardzo wiele...

Opiekuje się moimi roślinkami (swoją drogą potrzebuje dwóch imion dla najmniejszych bejbików), jeżdżę między domem rodzinnym, a Poznaniem i jakoś żyje, bo muszę.

No i jedziemy na wakacje za 1,5 tygodnia, a ja płacze patrząc na siebie w lustrze. (Proszę siebie o to, żebym nie zjebala tego wyjazdu)

 Na początku, wiedziony przyzwyczajeniem, miłością, potrzebą wzoru, dalej robisz to, co dawniej robiłeś razem z nią. Wkrótce zdajesz sobie sprawę, w jakiej pułapce się znalazłeś: z jednej strony możesz powtarzać to, co robiłeś z nią, ale bez niej - a więc tęskniąc za nią; z drugiej możesz robić coś nowego, coś, czego nigdy z nią nie robiłeś - a więc tęskniąc za nią inaczej. Dojmująco odczuwasz utratę wspólnego słownictwa, tropów, przekomarzanek, skrótów, dowcipów zrozumiałych tylko dla nas, wygłupów, żartobliwych wymówek, miłosnych notek - wszystkich tych mglistych punktów odniesienia, które pozostają żywe w pamięci, ale przekazywane osobie postronnej nie mają żadnej wartości.

Chowam się

Źle mi

Trzy asy obok siebie kier, trefl i karo, następnie czwórka kier, a piątej nie pamietam.

I gdzie to wszystko, kiedy wali mi się jak domek z kart (hehe)

Pewnie ta piąta mówiła, że żartuje

Miło się na nie patrzy. Nie mogę doczekać się aż zmienię pokój (albo miasto!) i będę mogła mieć obok siebie milion roślinek i milion jeden książek. I on też by się przydał

Ciągle z kimś

Wiecznie sam

Wilgotne rozmowy

jak jej oczy

Przelatują mi dni przez palce

Zamiast je zatrzymać, to ja siedzę i płacze

Za mało tęsknimy

Ale

Pragniemy podobnie

(Coraz bardziej lubię ten mój kąt)

Jeden ciężar zastępuje kolejny.

Relacje też są trudne, ale bardzo brakuje mi Twoich ramion,

kiedy przytulisz i zapewniasz, że będzie dobrze

Kochamy w życiu tylko raz, powiedział mi kiedyś ojciec, czasami za wcześnie, czasami za późno; pozostałe miłości są odrobinę za bardzo przemyślane.

Przeciągam godziny kolejnych posiłków. Jeden wystarczy.

Nic nieznaczące 0,2 kg więcej a ja płacze.

Poucinane zdjęcia i prześmiewczy ton, że będą do porównania, kiedy zobaczę -10 kg na wadze.

Chciałabym żyć bez tego, ale to po prostu jestem ja.

Pierwszy taki rok, kiedy nie jesteśmy razem. Mocno to przeżywam. A jutro masz jeszcze urodziny. Niech te sprawy załatwiają się szybciej, chce już zjeść z Tobą śniadanie na ogródku.

Ona mi pierwsza pokazała księżyc

i pierwszy śnieg na świerkach,

i pierwszy deszcz.

Byłem wtedy mały jak muszelka,

a czarna suknia matki szumiała jak Morze Czarne.