hymn do Nirwany

mamy trupa ludzie

Z otchłani klęsk i cierpień podnoszę głos do ciebie,

                                                            Nirwano!

Przyjdź twe królestwo jako na ziemi, tak i w niebie,

                                                            Nirwano!

Złemu mnie z szponów wyrwij, bom jest utrapion srodze,

                                                            Nirwano!

I niech już więcej w jarzmie krwawiącym kark nie chodzę,

                                                            Nirwano! (...)

Twym unicestwiającym oddechem pierś niech sycę,

                                                            Nirwano!

Żem żył, niech nie pamiętam, ani wiem, że żyć muszę,

                                                            Nirwano!

Od myśli i pamięci oderwij mą duszę,

                                                            Nirwano!

Od oczu mych odegnaj złe i nikczemne twarze,

                                                            Nirwano! (...)

Niech błędny wzrok rozpaczy przed oczy mi nie błyska,

                                                            Niwrano! (...)

Kazimierz Przerwa-Tetmajer