No to dzisiaj napiszemy coś o chorej miłości.

Tak prawdę mówiąc wiele z nas przez to przeszło, prawda. ? Wiele z nas cierpi latami bo nie potrafi przestać kochać. Nie ważne czy została potraktowana jak najgorsza zużyta zabawka, i tak kocha i kochać będzie. Nic na to nie poradzimy.  Nie potrafimy pomóc takim osobom, nie wiedząc jak się czują. Nie warto powtarzać im, że trzeba zapomnieć i żyć. Ona sama musi podjąć walkę o własne życie. To od niej zależy czy będzie chciała go wywalić z własnych myśli czy nie. Nie wszystkie potrafią z tego wyjść. Większa część z nas zaczyna pić,palić,ćpać, a nawet pojawiają się próby samobójcze. Pojawiają się myśli,że ja sobie bez niego nie poradzę. Nie wyobrażam sobie mojej przyszłości bez niego. Nikogo innego nie będe w staie pokochać tak jak jego.  I wiele różnych. Wtedy nie jesteśmy w stanie pomóc takim osobom. Przechodziłam przez to, przechodzę dalej. Same musimy wziąć się w garść. Spróbować żyć.! Walczyć o naszą przyszłość. Przez to wszystko tracimy przyjaciół. Osoby, które są z nami zawsze,prawda. ? Nie mając upragnionej osoby, chcemy zostać sami. Nie mamy jakichkolwiek sił na normalne funkcjonowanie. To nas przerasta. Ale wtedy nasuwa się myśl, "czy on też tak za mną tęskni ? ". A odpowiedź brzmi: NIE . !  Nie tęskni. Ma nas w dupie. Ma nas tylko za wyjścia awaryjne. Kocha nas wtedy kiedy czegoś potrzebuje. Będzie wracał zawsze kiedy nasze życie nam się układa.Ale to my musimy być stanowcze i powiedzieć: SPADAJ . ! Powinnyśmy pokazać im, że sobie bez nic radzimy ,najlepszy sposób.Wtedy zaczynają wiedzieć co stracili. Że nie znajdą już takiej jak my. Że żadna go już nie pokocha i nie da tego szczęścia. Ale jeżeli macie inne zdanie na ten temat to piszcie ja z chęcią wysłucham waszych opiń na ten temat. / Julka.