- Powiedział nam tylko, że z walczył z demonem i go zranił, ale po jego opisie nie jesteśmy pewni czy to tak naprawdę był demon. Od paru dni leży w śpiączce, więc nic więcej się nie dowiemy.
- Ciągle traci krew? Jak to możliwe?
- Nie mam pojęcia, ale się uspokój. Będzie dobrze. - Powiedział łagodnym głosem Hekse.
Przysunął się do niej i delikatnie objął ramieniem.
- Co z Almą?
- Niestety to nie my ją mamy.
-Co?!
Kamia spojrzała na niego ze łzami w oczach. Widząc to Hekes mocniej przytulił ją do siebie.
- Dlaczego kłóciłeś się z Milenderem?

- O to się nie martw. Ja to załatwię sam.
Kamię cały czas męczyły pesymistyczne myśli o swojej rodzinie. Tego dnia nie miała nawet siły rozczesać włosów. Długo nie mogła zasnąć. Kręciła się i szarpała z kołdrą. Hekes wcale nie miał lepiej. Zasypiał na fotelu, ale zaraz przebudzał się przez hałas powodowany przez Kamię. Gdy w końcu zasnęła, dało jej to niezwykle wyczekiwany spokój. Czarna otchłań snu jako jedyna ukoiła jej rozszarpane na strzępy uczucia.