Opowiadanie - Część II

Pierwsza część dostępna tutaj: -->  http://www.photoblog.pl/cytatvegas/114358939

Część II

Poniedziałek. Diana obudziła się z uśmiechem na ustach. Przez chwile leżała jeszcze w łóżku po czym wyjęła spod poduszki telefon aby sprawdzić która godzina. 7:40. Znowu to samo! pomyślała. Po raz kolejny zaspała. Szybko wyskoczyła z łóżka i poszła się umyć, ubrać i zjeść śniadanie. Wchodząc do szkoły była równo 8:00, nie spieszyła  już tak na lekcje bo wiedziała, że jej pierwsza lekcja to muzyka i na pewno jej się nie oberwie. Weszła do szatni i otworzyła swoją szafkę, zawiesiła kurtkę i zaczęła wiązać buty. Nie zauważyła nawet, że od 5 minut przygląda jej się z uśmiechem Marcin. "Dzień dobry - usłyszała, po czym spojrzała w górę i się szeroko uśmiechnęła - Cześć. Czemu nie idziesz na lekcje? - Poczekam na Ciebie. - No okay..  Diana miała małe iskierki w oczach. Gdy wchodziła klasa akurat śpiewała więc nauczycielka nie usłyszała jak wchodzi, a Diana szybko usiadła na swoje miejsce. Tym razem upiekło się jej. Jej przyjaciółka od razu zauważyła, że Diana jest jakby podekscytowana, zamyślona.  Wiedziała, że pewnie zobaczyła się z Marcinem. "Ej ! Zakochańcu piszemy! -powiedziała do Diany jej przyjaciółka Zuza. - A sorry. Zamyśliłam się.. - Taa ja już nawet wiem o kim. Diana się uśmiechnęła porozumiewawczo.
Na przerwach oczywiście wygłupiała się z Marcinem, albo wymieniała się z nim spojrzeniami. Cała szkoła już wiedziała co się dzieje, ale Diana nie chciała nic mówić. Jedynie o tym opowiadała Zuzie. Gdy skończyła się ostatnia, czyli 8 lekcja Diana odetchnęła z ulgą i w końcu wyszła ze szkoły. Na ławce obok wyjścia siedział Marcin.  Co ty tu robisz? Przecież miałeś dzisiaj 6 lekcji.  - Poszedłem do domu, zostawiłem plecak i wróciłem. - Po co?  - Bo chciałem się z Tobą zobaczyć dzisiaj jeszcze raz. Marcin spojrzał Dianie w jej brązowe, rozpromienione oczy. Ona się zarumieniła. Może dała byś się porwać na spacer? W taką ładną pogodę prawie grzech odmówić. Nawet bym nie śmiała ci odmawiać zażartowała Diana Może za godzinę spotkajmy się przy tej ławce co wczoraj? Już nie mogę się doczekać odpowiedział Marcin po czym odprowadził kawałek Dianę i skierował się w stronę swojego domu.
Diana weszła do domu rzucając jak zwykle plecak na środek podłogi w swoim pokoju. "Co na obiad? - zapytała mamę - Kurczak. Co ty taka szczęśliwa? Dostałaś szóstkę z fizyki? - Nie, ale zaraz wychodzę. - Gdzie, z kim? Najpierw odrób lekcje. - No maaamoooooo. Odrobię jak wrócę, obiecuję. - No dobrze. Ale obiad masz zjeść! - Już, już. " Po obiedzie, Diana na chwilę włączyła komputer. Zobaczyła na opisie Marcina ":**". Nie miała pojęcia czy to do niej czy kogoś innego. Ustawiła na opis serduszko i pomyślała Jeśli to do mnie to powiem, że te serduszko też do niego, a jeśli ustawił to dla innej niech sobie nie myśli za dużo :D. Diana ubrała czarne rurki, białe Nike i swoją ulubioną bluzkę. Przed wyjściem szybko umalowała lekko rzęsy tuszem i wyszła. Gdy już dochodziła na miejsce zauważyła, że Marcin już siedzi na ławce. Postanowiła, że zajdzie go od tyłu i zakryje oczy. Była już pół metra za nim gdy usłyszała Nie ze mną te numery. Czuję, że jesteś obok. Odwrócił się do niej i wziął za rękę. Jak obiecał poszli na spacer. Przez cały czas wygłupiali się i rozmawiali. Gdy dochodziła 20 Diana zaczęła marznąć i trząść się z zimna. Marcin chciał dać jej swoją bluzę ale ona nie przyjmowała. "Jak mi dasz swoją bluzę to ty zmarzniesz i zachorujesz, a ja będę mieć Cię na sumieniu. I co wtedy? - Jaka ty uparta. Nie mam zamiaru się z Tobą sprzeczać bo wiem że nie odpuścisz - I dobrze robisz. Ze mną się nie zadziera " powiedziała puszczając oczko.
Gdy wróciła do domu było już po 21. Mama zrobiła jej awanturę, ale Diana nie przejęła się tym za bardzo. Chciała tylko jak najszybciej wykąpać się, położyć pod ciepłą kołdrą z laptopem i pisać z Marcinem. Zrobiła sobie swoją ulubioną herbatę bo czuła że boli ją gardło. Rano gdy się obudziła miała 39 stopni gorączki i nie mogła iść do szkoły i zobaczyć Marcina.

CDN

Kornelia.