#8 / 04.04.2013

Nic tak nie boli, jak widok drugiej osoby którą nadal kochasz i wiesz, że już nigdy nie będzie twoja.

Ten kto nie wierzy w przyjaźń damsko męską po prostu nigdy jej nie doświadczył.

Przeraża mnie to, jak dużo jest takich pustych, zakompleksionych i z klapkami na oczach kobiet, które uważają facetów za bezmyślne istoty podatne na manipulacje, baby za czarownice, przyjaźń dam­sko-męską za oksymoron, a porzucenie przyjaciół za dowód miłości.

Chodź. Zakochajmy się. Na dzień dobry. Na dobranoc. Na chwilę. Na teraz. Na wieczność.

Wykrzyczał mi w twarz moje błędy, nie wiedząc, że największym jest on sam.

Jeśli mogę uczynić cię szczęśliwą, to jestem tym właściwym.

Rzygam słodkimi słówkami, żyję melanżem. 

Nie chcę być sam. Nigdy nie chciałem być sam. Kurewsko tego nienawidzę. Nienawidzę tego, że nie mam z kim porozmawiać, nienawidzę tego, że nie mam do kogo zadzwonić. Nienawidzę tego, że nie mam nikogo kto potrzyma mnie za rękę, przytuli mnie, powie, że wszystko będzie w porządku. Nienawidzę tego, że nie mam nikogo kto, z kim mógłbym dzielić nadzieje i marzenia. Nienawidzę tego, że przestałem mieć nadzieje i marzenia. Nie znoszę, tego, że nie mam nikogo kto powiedziałby żebym się trzymał, że się odnajdę. Nienawidzę tego, że gdy krzyczę jak opętany, to krzyczę w pustkę. Nienawidzę, że nie mam nikogo kto by usłyszał mój krzyk i nie ma nikogo, kto pomógłby mi nauczyć się przestać krzyczeć. Nienawidzę tego, że to do czego zwróciłem się w swej samotności mieszka w joincie albo w butelce wódki

- Chamska jesteś!

- Dzięki szmato, staram się. 

I najgorsze jest to, że piszesz do niej to, co kiedyś pisałeś do mnie. 

A ty ile razy po odłożeniu telefonu, powiedziałaś " a spierdalaj " ?

Chciałam złamać ste­reotyp o tym, że przyjaźń dam­sko-męska nie istnieje. Udawało się przez 3 lata, Ty zniszczyłeś to dwoma słowami.

Prędzej czy później każdy z nas musi dorosnąć i być odpowiedzialny. Rezygnujemy z tego, czego pragniemy i robimy to, co powinniśmy. Niełatwo całe życie być odpowiedzialnym. W miarę upływu lat, ciężar staje się nie do udźwignięcia, ale staramy się jak możemy, nie tylko dla siebie, przede wszystkim dla tych, których kochamy. Prędzej czy później wszyscy będziemy dorośli i odpowiedzialni