a

fanpage | ask | [email protected] 

(..) Chodź, chcę ci pokazać swój pokój zabaw.

(..) Cholera, to brzmi tak... podniecająco. Ale dlaczego mamy oglądać pokój zabaw?

Chcesz pograć na Xboksie? pytam.

Śmieje się głośno.

Nie, Anastasio, żadnego Xboxa ani Playstation. Chodź.

Wstaje i wyciąga rękę.(..)

Czasami się zastanawiam, czy przypadkiem coś jest ze mną nie tak. Być może za dużo czasu spędzam w towarzystwie moich bohaterów literackich i, co za tym idzie, moje ideały i oczekiwania są zdecydowanie zbyt wysokie.

Jesteśmy świadomymi swych czynów dorosłymi i to, co robimy za zamkniętymi drzwiami, jest wyłącznie naszą sprawą. Musisz uwolnić umysł i słuchać swego ciała.

Nie ufaj mężczyźnie, który umie tańczyć.

Nigdy nie chciałem więcej, dopóki nie poznałem ciebie.

Opłakuję coś, czego nigdy nie miałam. Co za absurd. Rozpacz z powodu przeklętych nadziei, przeklętych marzeń i oczekiwań

Sprowadziła mnie z drogi ku destrukcji, którą podążałem. Bardzo trudno dorastać w idealnej rodzinie, kiedy samemu jest się dalekim od doskonałości.

Trzeba pocałować wiele żab, nim trafi się na księcia.

Frustrująca z ciebie kobieta.

Mógłbyś mieć fajną uległą brunetkę. Taką, która by powiedziała Jak wysoko? za każdym razem, gdy kazałbyś jej skoczyć, zakładając, rzecz jasna, że wolno by się jej było odezwać. Dlaczego więc ja, Christianie? Po prostu tego nie rozumiem.- Przygląda mi się przez chwilę, a ja nie mam pojęcia, co się wtedy dzieje w jego głowie.

Dzięki tobie inaczej postrzegam świat, Anastasio. Nie pragniesz mnie z powodu moich pieniędzy. Dajesz mi... nadzieję..

Nie zdajesz sobie sprawy z tego, jak bardzo jesteś atrakcyjna, prawda?

Oblewam się rumieńcem. Czemu tak się tego uczepił?

Ci wszyscy chłopcy, którzy się za tobą uganiają, nic ci to nie mówi?

Chłopcy? Jacy chłopcy?

Mam ci podać listę? Christian marszczy brwi. Fotograf za tobą szaleje, ten chłopak w sklepie, w którym pracowałaś, starszy brat twojej współlokatorki. Twój szef dodaje gorzko.

Och, Christianie, to wcale nie jest prawda.

Uwierz mi. Pragną cię. Pragną tego, co należy do mnie. Przyciąga mnie do siebie, a ja opieram ręce na jego ramionach i przyglądam mu się z rozbawieniem. Do mnie powtarza, a oczy płoną mu zaborczo.

Tak, do ciebie...

dzwoni mój telefon. To Christian.

Z tej strony Zrzędliwy Złośnik mówi, a ja uśmiecham się szeroko. To nadal mój żartobliwy Szary. Moja wewnętrzna bogini klaszcze w dłonie jak mała dziewczynka.

A z tej strony Nienasycona. Rozumiem, że już czekasz? pytam sucho.

W rzeczy samej, panno Steele. Nie mogę się ciebie doczekać. Głos ma ciepły i uwodzicielski.

I wzajemnie, panie Grey. Już się zbieram.

Grey