Hej :). Dziękuję za wszystkie ciepłe słowa, które do mnie kierujecie. Cieszą mnie bardzo i dodają pozytywnej energii.

Wczoraj wróciłam do pracy po dłuższej przerwie. Powrót był męczący fizycznie głównie dla nogi, ale mentalnie był tym, czego potrzebowałam. Szybko wkręciłam się w wir obowiązków. Co chwilę ktoś ciepło witał, pytał jak się czuję, jak noga. Nie zliczę ile razy usłyszałam, że mnie brakowało. Dzieciaki na mój widok wpadły w euforię. Przytulasy, uściski, dużo czułości. To wzajemna radość. Mnie brakowało mi już tych moich łobuziaków, a im brakowało ukochanej wychowawczyni. Rozbroili mnie opowieściami jak to dziwnie było być pod skrzydłami innej nauczycielki bo wszystko chciała robić inaczej niż ich pani. Koleżanka też opowiadała, że moja grupa nieustannie pouczała ją co i jak ma robić by było tak jak ze mną. To tak dziecinnie urocze ;).

Dziś mieliśmy dzień otwarty. Dużo się działo. Było przedstawienie, zwiedzanie, parada. Fajny dzień, ale chyba wolę te klasyczne. Jutro wyprawa na musical, kolejna odskocznia od codzienności ;). W czwartek po raz pierwszy od miesiąca odwiedziny w pracy numer dwa. Szkoda, że jeszcze nie mogę trenować ale czekam cierpliwie na kwiecień.

W weekend dla rozruszania mojej nogi spacerowaliśmy. W sobotę przeszliśmy się do parku, a w niedzielę pojechaliśmy nad jezioro. Było pięknie, słońce przyjemnie grzało. Mąż wziął drona by trochę nim polatać, a ja moją lustrzankę do łapania kadrów. Oboje dobrze się bawiliśmy, wiosnę już zdecydowanie czuć. Niech przychodzi, niech się rozgości. Zima już była, pora na nowe.

Paulina

cotidianae

Katowice