Ostatnio zamiast po treningu wziąć prysznic, siedzę w wannie i odpoczywam po całym dniu.
Zauważyłam że podczas treningu bez przerwy myślę, niekoniecznie o karate. Wymyślam zdania, które mogłabym wypowiedzieć w ostateczności, bo to co dzieje się od maja przerasta mnie, ciebie i twoich starych przyjaciół. Chciałabym porozmawiać, pomóc ci, uświadomić jak bardzo marnujesz swoją młodość, ale co ja tam wiem o twoich problemach, może odreagowujesz to tym co robisz, ale chyba nie zauważasz jak bardzo wychodzi ci to na złe.
Chciałabym powiedzieć ci to prosto w twarz, ale pewnie bym zobaczyła twoją minę pod tytułem "nie czuję się komfortowo gdy mówisz tak na poważnie". Dlatego nie powiem ci tego, domyślaj się o co mi chodzi, albo nie rób tego wcale, bo w sumie nasze relacje zmieniły się o 180 stopni. Nie graj ze mną w "wszystko jest ok", bo widzę że nie jest. Mimo że znam cię tylko niecałe 4 lata to po kilku chwilach zastanowienia wiem co jest grane i o co ci chodzi.
Lubię moje włosy kiedy nie suszę ich od razu, a robią to same. Są takie miękkie i miłe... Lubię je obserwować pod wodą, wyglądają tak... Nie umiem tego opisać.
Zdecydowanie doba ma niedostatecznie długi czas, mam tyle do zrobienia, a tak mało czasu i zapału do czegokolwiek.
Nie chcę tu być... To znaczy... Nieważne.
Przytyłam woho! Nie wiem jak schudnąć, nie mam motywacji.

Misie.... branoc

Leżałam pod kopułą pełną gwiazd. Nie były one prawdziwe i tak dokładne, ale przypomniał mi się pewien sierpniowy późny wieczór, prawie noc, kiedy staliśmy wszyscy razem w otwartej przestrzeni i widzieliśmy dokładnie mnóstwo gwiazd, drogę mleczną. Ta chwila wydawała się być magiczna, bo mimo tego wszystkiego co widziałam nad sobą, czułam się ten jeden raz jak najszczęśliwsza i najbogarsza istota w całym wszechświecie.
Ale nic nie dzieje się dwa razy tak samo, mimo iż chciałabym żeby tak było. Tęsknię za tym uczuciem.