tak .

 
 

   Właściwie nie wiem kiedy to do mnie dotarło,
   ale w końcu zeszłam na ziemię
   zrozumiałam coś, co nie do końca mi się podoba
   Moja stanowczość niczego nowego nie wniosła
   bujałam w obłokach bez Niego długi czas
   i w pewnym momencie jakby ktoś kopnął mnie od tyłu w plecy
   z ogromną siłą, uderzyłam o grunt i wtedy ..
   wtedy zrozumiałam .
   Nie jestem taka jak Wy, nie jestem wasza .
   Chodzę swoimi drogami z Nim

   a On chodzi ze mną .
   I chociaż nie jesteśmy idealni to mamy coś
   co jest dla nas idealne ,
   to jest nasz nieład, nasze głupie pomysły,
   nasze zimne noce, bezsensowne rozmowy.
   Brakowało mi tego jak Boga kocham .
   Żadnego cholernego romantyzmu,
   żadnych ciepłych słówek, żadnych prezentów, rad ..

   Była prostota, ta zwyczajna prostota, która mnie w nim ujęła.
   Matko ! Nie potrzebuję wierszy na dobranoc,
   słodkich słów, tysiąca buziaków ..
   Prostota - jedna jedyna .
   Proste, lecz dalekie drogi, prowadzące do nikąd .
   Do naszego szczęścia .
   Cholernego szczęścia, które daje mi gra z Tobą .
   Wiem, że pora to zakończyć,
   wiem, że miłość to nie odpowiednie słowo,
   wiem, że lubię wpatrywać się w Jego oczy,
   ale są oczy, które ujmują mnie bardziej .
   Pozwól, że zacznę żyć z bólem w sercu po utracie
   Ciebie .
   Pozwól, że będę żyć tak, jak chcę .
   Po prostu pora na zmiany, ale obiecuję
   kiedyś do tego wrócimy .
 
 
 
  
 
 
  
 
 
  Obezwładniająca siła dnia .

















 Tęsknię