Czasami mam ochotę po prostu się odwrócic i odejśc. Przestac się przejmowac co kogo zrani, czego nie mogę powiedziec, czego nigdy nie zrobię. Zrobic wszsytko czego mi nie wolno, namieszac w swoim życiu, jego życiu, ich życiu... Zrobic wszystko co przynosi poczucie winy, chociaż nigdy nie odważe się tego zrobic. 'Jeśli mam już tego żałowac to to przynajmniej zrobię'...

A potem wraca rozum, chora troska o innych i cholerne poczucie niemocy. I znowu każdy ma pretensje czemu nie mogę się uśmiechnąc... 

Łatwo jest obserwowac i widziec to co się chce, prawda? Łatwo jest zobaczyc tak bardzo szczęśliwych ludzi... 

Czasami strach jest za duży, żeby zmienic coś... Lepiej nie próbowac zaczynac wszystkiego od nowa.

'Przecież on wie, że ty chcesz...'

Wrócmy się do czasu kiedy można było powiedziec sobie tyle rzeczy... nie myśląc o tym, że kto inny je mówi, więc teraz są niepotrzebne... 

Tak bardzo za tobą tęskniłam. Przestraszyło mnie to, że tak cholernie tęsknię. Tak nie należy się zachowywać, to niezdrowe. Nie jestem słabą osobą.