15.12.2020 r.

Łatwopalna noc

Mroczny Mesjaszu, zakładniku,

któremu nie warto

szczędzić chmur!

Daleko stąd do łatwopalnych nocy;

blisko historii, której słów

nie zna nikt skazany na ciało.

Dziś nie przemawia żar,

nie liczy się trwoga;

przekonasz się, że czasem

warto wysłuchać Demiurga.

Jestem jutrem, dla jakiego śnisz

przeciwko sercu.

Przepadnie we mnie wiara,

że to, co ludzkie,

zawsze pozostanie nieznane.

Pozostaję uwięziona

w autorskim czasie,

powierzona niemocy tak leciwej,

że ptaki boją się opuszczać niebo.

Przerażona własną nadzieją,

kocham się w kwaśnym uśmiechu

zielonego, niedojrzałego

jeszcze księżyca.

Moja autobiografia nie lubi

się powtarzać - przyznaję, że od dawna

nie widziałam lepszego snu.

Znikome są zetknięcia

naszych spojrzeń, jeszcze trudniejsze

listy, które popełniamy

w takiej zgodzie.

Próbuję dogonić wszechświat,

ale moje sny stają się

coraz krótsze...