26.06.2011 r.

Cierpliwe uderzenie serca

Samotny Mroczny Mesjaszu, przemijam

z Twoim oddechem,

z cierpliwym uderzeniem serca.

Odnajduję niepewność,

by rozproszyła niebezpieczny cień,

czający się pośród myśli.

Oto łzy, przelane za niewinność.

Udręczona tęsknota przypomina,

że istnieje odrobina przyszłości,

że zabliźniają się rany, nawet te zadane

zbyt potężnym słowem.

Zostanie bezgrzeszna noc - 

nie zabroni mi spokojnie lśnić.

Będę pielęgnowała minutę,

której zabrakło do rychłego powrotu.

Mój Mroczny Mesjaszu, zagubiony

we własnym świecie,

zniewolony szaleństwem...

Czy nauczysz mnie kochać tak,

aby zazdrościło mi wszystko,

czego się spodziewałam?

Wciąż przynależysz do ludzkości,

która usiłuje wykraść światu

ostatni świt,

nowo narodzoną balladę?

Wszystko, co zmyśliłam,

dziś czeka na Ciebie. Mroczny Mesjaszu,

czy to nadmiar życia sprawia,

że lgniemy do nieznajomych marzeń?

Proszę, wyśnij mi przeszłość,

do jakiej nareszcie się przyznam...