Coś mi ostatnio ludzie przeszkadzają... oj bardzo przeszkadzają.  Ale jakby nie patrzeć... ostatnimi czasy to nic nowego...
[ I nie mogąc się powstrzymać muszę wystukać na mojej klawiaturze kilka literek połączonych ze sobą...węzłem małżeństwa(?)
Przodkowie tego małżeństwa pewnie pochodzą z rodziny EMOcjonalnych... otóż

                                                  "NIKT MNIE NIE ROZUMIE " ]
I gdybym nie miał hasła pewnie napisałbym (do tych mniej myślących),zeby sprawdzili w google (bo nie liczę,ze potrafią skutecznie obchodzić się ze słownikiem...o ile takowy w ogóle posiadają...) znaczenie słowa "ironia". Ale ze mam hasło... cytując pannę H. [oszsz kurde -.-] ... "wierzę w nas dziewczyny". Taaa xD
Ale wracając do sedna sprawy... Ahh... chyba znowu muszę kogoś zacytować... "fałszywe ryje dookola".
Naprawdę niektórych ludzi jest mi zal... tak bardzo zal... I nie w cale tych słłłitAśnych,tępych i fffokÓle. Bo tacy są mi obojętni. Ale ludzi inteligentnych,którzy wydawają się naprawdę dobrymi ludzmi... ba! nawet się za takich uwazają... ale jak przyjdzie co do czego... widać,ze my - ludzie. wszyscy tak naprawdę jestesmy tacy sami. Nie obchodzi nas drugi
człowiek. Nie jesteśmy zdolni do empatii. A egoizm zakorzenił się w nas tak mocno,ze nie jestesmy zdolni zyc dla innych. A jeśli nie dla innych...to dla kogo? Bo czy zyjac tylko dla siebie...mozemy powiedziec,ze w ogole... zyjemy? Heh...czasem siebie tez jest mi zal... Wszystko tak pięknie idealizuje... więc w sumie mogę mieć pretensje tylko do siebie...
Wkurza(cie) mnie... ludzie. Ludzie - sami w sobie. Sam siebie też wkurzam. Bo jakby nie patrzeć również posiadam 2 ręce,2 nogi i głowę... Choć czy to naprawdę znaczy,ze jestem człowiekiem? Chyba nie... ale nie widzę sensu by Was dalej do tego przekonywać... Prawda jest taka,ze idealizuję. Idealizuję wszystko. Życie,świat,Was i siebie...
Za bardzo wierzę w to wszystko... za bardzo.

Mam ułożony w głowie swój prosty plan - dla mnie taki oczywisty... Plan na życie. Tylko... 'jak niewielu jest ludzi',którzy staraliby sie mi nie przeszkadzać... bo o współpracy już dawno przestalem marzyć... I nie zabijac tej nadziei... i wiary... Nie zabijać.

Mam do wyboru... albo będę dazyl do tego,zeby zyc tak jak chce. 'Tak prawdziwie... tak wiesz...' albo popłynę z prądem i będę,jak wszyscy... Co wybiorę? Nie wiem... Naprawdę nie wiem co dalej będzie... Co dalej będzie...

I chyba znikam na jakiś czas... znikam.
Pójdę porzucać nożami... wywalę z siebie to wszystko... a jutro... a jutro...
pójde pogadać z mleczami... może one znają receptę,jak... "zabić i zniszczyć zniewolic..."


Zakończę w klimacie...
"tłum był wielki,ale ludzi niewielu".