153.

Budzi mnie mamo, mogę Twoją bluzę Nirvana? Nie wiem o co chodzi, wydaję z siebie po prostu dźwięk, głowę przykrywam poduszką. Czekam na budzik, który ostatecznie dzwoni trochę później. Czekają na mnie maile, dyrdymały, faktura za prąd i kilka terminów odnośnie pracy. Przepisuję wszystko do kalendarza, sprawdzam dwa razy, bo nie ufam sobie o tej porze. Kacper wychodzi do szkoły, a ja do swoich spraw. Gnębi mnie równocześnie praca i dorosłość. Odbieram wyniki badań, są dobre, zanoszę zakupy ciotce, później idę do paczkomatu po podręczniki. Spotykam małą P. i jej synka, idziemy w tą samą stronę. Mały przytula mnie na pożegnanie, ja się wzruszam. W domu robię trening. Nie oszczędzam się, na koniec jestem kompletnie mokra, czuję adrenalinę i endorfiny równocześnie. Czas mam już tylko na prysznic. Daję Kacprowi obiad, lecę do pracy. Wracając robię zakupy, spotykam E., w domu włączam mecz od połowy i Jezu, przegrywamy.