Zdjęcie : Mateusz Baranowski

Bardzo stresowałam się ślubem, a wszystko wyszło tak pięknie, że ta impreza przerosła nasze oczekiwania. Było jak w bajce, goście twierdzili, że serca im puchną od miłości i tak waśnie odczuwałam to co się działo. Miłość krążyła.

Postanowiliśmy z Kacper, że nie pokarzemy sobie wzajemnie w co się ubierzemy do ślubu. Napisaliśmy do siebie listy i każdy ubierał się w swoim pomieszczeniu. Spotkaliśmy się przed wyjściem do urzędniczki. Szliśmy się hajtać do utworu z władcy pierścieni " Sound of the Shire". No istna sielanka nam wyszła. Ślub w plenerze, weselicho w stodole. Nawet nie mam do czego się przyczepić, że coś nie wyszło, oprócz tego , że za mało białego wina zamówiliśmy, a za to wódki zostało nam prawie trzy kartony. Teraz w każdym kącie chaty stoją wina, wódki i inne trunki. Aha! No i jeszcze trafiła nam się mega przyjebana managerka hotelu, w którym wynajmowaliśmy pokoje dla gości i dla nas. Babka tak wszystko pomieszała, tyle stresu narobiła nam w dniu ślubu, że pierwszy raz tak bardzo kogoś zwyzywałam przez telefon. Wpadłam w szał. Bawiliśmy się z mężem do końca oczywiście !

Przespaliśmy się godzinę i ruszyliśmy ogarniać świat po weselu i przygotować poprawiny, które odbyły się w naszej ukochanej Sielance (tam gdzie się poznaliśmy). Poprawiny wyszły praktycznie tak samo zajebiście jak wesele, aż się zastanawiam, która impreza była lepsza. Wszyscy goście tańczyli belgijkę przed Sielanką, ludzie z nasypu z innych knajp dołączali się do nas. No czad! Generalnie gdy ktoś mówi, że para młoda musi się wyspać to już niedowierzam w te słowa, to jest chyba niemożliwe. Ja spałam przez 3 dni 9h. Adrenalina mnie tak pobudziła, że nie czułam w ogóle wymęczenia. Tańczyłam przez 2 dni na całego, bawiłam się, piłam wódkę, zapomniałam jeść.

Gdy weselny szał się skończył ruszyliśmy na Poland Rock Festival, a później nad morze. Najlepszy czas w moim życiu.

Teraz jest gorzej. 28 sierpnia miałam urodziny, które spędziłam w szpitalu. 22.08 pojechałam na warsztaty medytacyjne na 6 dni, niestety piątego dnia musiałam wracać, bo coraz mocniej bolała mnie głowa. Bóle zaczęły się w niedzielę, a w czwartek już ledwo wytrzymywałam. Wróciłam z medytacji dzień wcześniej i dobrze, bo w piątek już leki przeciwbólowe praktycznie nie pomagały , a ja wyłam z bólu. Trafiłam na neurologię, później laryngologię. Okazało się, że mam ostre zapalenie zatok klinowych. Chujowe miejsce max. Ze wszystkich zapaleń zatok moje zdarza się w 2-3%. Przesiedziałam w szpitalu tydzień, a teraz siedzę w domu i czekam na operację 27 września. Cykam się trochę i z jednej strony nie chcę żeby ten czas się zbliżał, a z drugiej chcę bardzo mieć już to za sobą. Życie kołem się toczy. Raz na górze raz na dole.