Od czasu do czasu mam ochotę bawić się w ekshibisjonistkę i się tu uwywnętrzniać i dziś znów odczułam tę potrzebę, ale postanowiłam się z tym nie kryć.

 Po prostu strasznie was kocham, uwielbiam, ubóstwiam, wysławiam. Nie mam pojęcia jak to będzie, gdy nagle wszystko wokól mnie będzie obce, niepijarskie, nieniebieskie, niemajtkowozielone. Trochę mnie dziwi to, że ja to mówię, ale w tej szkole czułam się już strasznie swojsko(piękne słowo). Uwielbiam to, że mogę robić co chce, być zupełnie taka jaka jestem, skakać, spiewać, tanczyć taniec radości, śmiać się i nikogo to nie rusza, nie muszę nikomu nic udowadniać, nie muszę się już starać komukolwiek przypodobać, bo jesteśmy jak taka mini rodzina, a raczej maxi. Zaczynam już głupio gadać. No nieważne. Kocham każde nasze wyjście.

Kocham Was strasznie.