chapter 2

• - O Jezu sorry podniosłam wzrok - o boże . . . chyba  śnie, on był boski .
• -    Nic się nie stało, mogłem patrzeć jak chodzę - zaśmiał się, jego uśmiech był taki słodki ze nie mogła przestać się na niego patrzeć -  . . . sorry mam coś na twarzy ?

• -         Yyy co ? . . .nie nie, zapatrzyłam się tylko na Twój słodki uśmiech . STOP! czy ja to właśnie powiedziałam na głos ?! - spuściłam wzrok i strzeliłam buraka .
• -         He he tak , dzięki -znowu się uśmiechnął  -  tak wgl jestem Jacek, Ty ?

• -         Klara, milo mi - uśmiechnęłam się a on odwzajemnił uśmiech . oboje zapomnieliśmy o deszczu, stali byśmy tak pewnie jeszcze bardzo długo  ale zadzwonił telefon . . . patrzę na wyświetlacz "Ciocia" -sorry ale musze odebrać to ciocia .
• -         Spoko nie ma sprawy i tak musze się zbierać bo całkiem przemoknę . mam nadzieje ze może jeszcze kiedyś się spotkamy .

• -   Też mam taka nadzieję. -  uśmiechnęłam się i oboje poszliśmy w swoim kierunku .
•  

Od razu jak przyszłam do domu, pobiegłam do swojego pokoju żeby się przebrać ale myśli miałam tak pochłonięte  uśmiechem Jacka, że nie zauważyłam jak ciocia weszła do pokoju .

-         Ekhem - chrząknęła ciocia, podskoczyłam ze strachu i od razu złapałam się za serce .

-         Ale mnie wystraszyłaś.

-         Przepraszam, a teraz powiedz mi czy powinnam o czymś wiedzieć ?

-         Nie, wydaje mi się, że nie. - ciocia spojrzała na Ciebie z uśmieszkiem i wyszła z pokoju .

położyłam się na łóżku i odpłynęła myślami . myślałam o nim ale za chwilę przypomniałam sobie o Mateuszu . ciotka zapukała do pokoju, podskoczyłam i spadłam z łóżka. Ałć .

• -         Klara ? nic Ci nie jest ? wszystko dobrze ?
• -         Tak . nic mi nie jest .

• -         Ok., zejdź za chwile na kolacje, dobrze ?
•  -         Dobra .

P.S http://www.youtube.com/watch?v=pt1W11hI2zY&feature=share