Znalazłam u siebie coś czego chyba nikt tak dobrze nie potrafi. Nikt nie potrafi tak zepsuc wszystkiego na calej linii . Nikt. Takie rzeczy tylko u mnie, ale co ja zrobie .. ? Nic .. Najgorszy jest ten ból ściskający w płucach jak z nim pisze - boli. Chodze i płacze chociaż wiem, że to niczego nie wróci. Mam ochote się uszkodzić. Teraz natychmiast. Nie wiem, może wziąć jakieś tabletki ? Może zrobić zbyt głęboką ranę ? Może . On nie pozwala, bo mowi , że też coś zrobi sobie - mam nadzieje, że nie bo nieglugo nie wytrzymam. Wiem, że życie wymaga więcej odwagi niż śmierć, najwyżej będę tchórzem. Nienawidze siebie za to wszystko. Nie moge mu pozolić nic sobie zrobić, to by bolało jeszcze bardziej. To wspaniały człowiek. Wie, że nie ma jego winy w tym wszytskim , a mimo to uwarza że jest. To ja nawaliłam, to ja teraz za to zapłacę . Oddam wszystko co miałąm najcenniejsze, właściwie 2 rzeczy . Jego jej ( * chciaż właściwie nei oddam bo on nigdy nie był mój ) i sibie.

Ten ból rozrywający mnie od środka jest okropny. Po raz 1 od długiego czasu mam ochote i iść spać i się nie obudzić.  Wszystkim byłoby lepiej. ;

Nie radze sobie i co ja moge ? całymi godzinami siedze i płacze, nie obchodzi mnie jak wyglądają moje włoscy, nie obchodzi mnie rozmazany makijaż. Teraz wiem, jak to jest stracić wszytsko .