Znasz ten ból? Kiedy prawa komora naciska na lewą, albo odwrotnie ?

Kiedy coś w Tobie siedzi, ale nie może wyjść na wierzch ? Kiedy nawet słowa nie potrafią opisać tego co czujesz ? W sumie, czuję się jak kartka papieru. Zmięta. Zapisana. Wykorzystana do granic możliwości. Znasz ten moment, kiedy przestajesz znaczyć cokolwiek dla osoby, która zostawiła w twoim życiu tak ogromny ślad ? Nie umiem zasypiać, bo każdej nocy przychodzi czas przemyśleń. Czy ta osoba też o nas myśli ? Czy pamięta ? Czy zastanawia się co u mnie ? 

Tak... To kolejny wieczór w którym potknęłam się o wspomnienia. Idąc ścieżką, zaczynam biec, ale nikt nie powiedział: zostań, naprawdę odejdziesz? Jestem tylko wypraną do szpiku zabawką, a przecież dorastając, zabawki się wyrzuca. Chciałabym, żeby ludzie tęsknili za zabawkami, przecież to też byli przyjaciele, też mają dusze, też tęsknią. Tylko zabawki są naiwne, bo myślą, że zostaną z ludźmi na zawsze. Nauczyłam się, że nadzieja to wybranie drogi na skróty, co nie zawsze świadczy o dobrym kierunku podróży. Nie chcę twojego powrotu. Nie chcę wspomnień, bólu, rozczarowania. Zostań tam, gdzie jesteś. Na dnie szuflady okryty słodkim zapomnieniem i dystansem. Bo teraz jest tylko obojętność. Niech zostaną ci stracone szanse, choć tyle razy dawałam kolejne. Teraz nie ma już nic. Pozostała pustka i wspomnienia. Chciałam tylko podziękować za te wszystkie kłamstwa w moją stronę. Jeszcze wszystko będzie możliwe, jeszcze kiedyś będę szczęśliwa.

Remember me.

pamiętajcie: nobody said it was easy..

Piosenka, która na zawsze pozostanie moją ulubioną, nie bez przyczyny,

Coldplay - The Scientist. 

G. dziękuje za wszystko.