Photoblog.pl

Wiesz co robią ludzie, którzy łaskoczą się na kanapie, robią sobie psikusy, jadą spontanicznie nad morze albo potrafią bawić się i nie wspominać w międzyczasie, że pojutrze trzeba zrobić zakupy? Budują związek.

W pierwszych miesiącach znajomości takie rzeczy robi się bez przerwy. W kolejnych, proporcje się zmieniają. Mniej rzeczy robi się wspólnie, a więcej się wymaga. Rzadziej się uśmiecha, a częściej siedzi się ze skwaszoną miną.

Eric Berne uważał, że każdy ma trzy schematy zachowań, które reprezentuje Dorosły, Dziecko i Rodzic. Dorosły mówi do ciebie dojrzałym głosem, bierze pod uwagę fakty i potrafi odłożyć emocje na bok. To dzięki niemu możesz pracować i rozwiązywać konflikty. Dziecko jest spontaniczne, emocjonalne i chce się bawić. Wnosi powiew kreatywności do twojego życia. Sprawia, że czujesz radość i mówisz: SUPER!. Jest też Rodzic, czyli ta część ciebie, która mówi co musisz robić jako odpowiedzialny dorosły. Masz już trzydzieści lat!  stwierdza z oburzeniem, a twoje wewnętrzne dziecko wysyła do kąta.

I widzisz, każdy wie, że życie to nie przelewki, ale nie możesz bez przerwy mówić: To jest poważna sprawa!. Każdy potrzebuje też spraw niepoważnych i błahych, zwłaszcza, że w drugiej osobie zakochujemy się ze względu na jej wewnętrzne dziecko. Im częściej zamykasz je w pokoju, tym mniej zostaje w tobie tej osoby, którą on pokochał.